MELAYU DAN BUDAYA

Jika kita membuka polemik berhubung budaya Melayu, pasti penghujahannya tidak akan berkesudahan. Bermula dengan orang mempersoalkan makna atau definasi bagi perkataan "Melayu". Terlalu banyak teori berlegar disekitar perkataan itu. Mujurlah ia telah diringkaskan oleh Perlembagaan negara. Jika tidak, argumentasi pasti tidak mengenal noktah. Melayu, sebagaimana Cina atau India, adalah salah satu suku bangsa yang menetap dan mengamalkan cara hidup serta falsafah yang seragam. Dan suku bangsa ini memang telah ditakdirkan wujud di rantau Nusantara (the Malay Archipelago) yang mencakupi beberapa wilayah dan kepulauan utama di Asia Tenggara. Dalam memperjelas makna Melayu dan Nusantara, Wikipedia Encyclopedia mengungkapkan:
The concept of a Malay race which included the peoples of Indonesia, Malaysia, and the Philippines was put forward by European colonialists due to their observations regarding the influence of the Malay empire, Srivijaya.[2] Nineteenth century naturalist Alfred Russel Wallace used the term Malay Archipelago as the title of his influential book documenting his studies in the region. The region known as Maritime Southeast Asia is more or less coextensive with the Malay Archipelago, and refers to the island nations in the region including. There are arguments for excluding Papua New Guinea for cultural and geographical reasons: Papua New Guinea is culturally quite different from the other countries in the region, and the island of New Guinea itself is geologically not part of the continent of Asia, as the islands of the Sunda Shelf are (see Australia). The archipelago is sometimes also known as the East Indies, particularly in the European colonial era, but broader definitions of the East Indies include Indochina, the Indian subcontinent, and even areas as far west as Iranian Baluchistan.The people of the archipelago are predominantly from Austronesian subgroupings, and all correspondingly speak western Malayo-Polynesian languages. Also, this region of Southeast Asia share more social and cultural ties with other Austronesian peoples in the Pacific than with the peoples of Mainland Southeast Asia. Often, the mainland part of Malaysia, which is known as Malaya, is included as part of Maritime Southeast Asia in order that all the non-Oceanian Austronesian peoples can be included together in one cultural region. The main religions in this region are Islam, Christianity, Buddhism, Hinduism and traditional Animism. The Malay Archipelago and Maritime Southeast Asia are names given to the archipelago located between mainland Southeastern Asia (Indochina) and Australia. Located between the Indian and Pacific Oceans, the group of 20,000 islands is the world's largest archipelago by area. It includes the countries of Indonesia, the Philippines, Singapore, Brunei, Malaysia, East Timor, and most of Papua New Guinea.

Sarjana barat Anthony Reid mempunyai kupasan yang hampir serupa mengenai Melayu dan Nusantara sebagaimana berikut:
The term Melayu is very ancient, in a sense which appears to apply to a place in Sumatra or possibly the Straits of Melaka region more generally. (7) Ptolemy, the second-century (CE) Egyptian geographer, inserted the toponym 'Melayu Kulon' (west Melayu, in Javanese) on the west coast of his Golden Khersonese, thus somewhere near the southern border of Burma today. The twelfth-century Arab geographer Edrisi also reported 'Malai' as a large island off southern Asia full of gold, spices, elephants and rhinoceros. (8) In Chinese records, beginning with Yijing in the seventh century, 'Malayu' appears as a more specific kingdom to the north of Srivijaya, absorbed into the latter in the 680s. The Tanjore inscription of 1030 and Marco Polo around 1290 also identify 'Malayur' as one of Sumatra's ancient kingdoms. Most specific are the references of the fourteenth-century Javanese texts, Pararaton and Nagarakertagama, to the Pamalayu, or the expedition to conquer the great Sumatran kingdom of Malayu decreed in 1275 by King Kertanegara of Singasari, though perhaps not undertaken until some decades later. (9) By this time Malayu, probably centred primarily in the Jambi area, had definitely taken over the mantle of Srivijaya, even if Chinese imperial records in their conservative way went on using the term Srivijaya after it had disappeared on the ground. Malay-language sources themselves are surprisingly obscure about the heritage of Srivijaya or Malayu. They do not use these terms, but cite Bukit Siguntang as the place of origin of their kings. There is a small sacred hill by this name in the modern city of Palembang. Although today graced only with Islamic graves of much later date (and some bizarre contemporary fantasy structures), this is presumed to be the sacred site of Srivijaya/Malayu. The Sejarah Melayu gives Malayu only as the name of a small river said to originate near this hill and flowing into the Musi (though it is in Jambi, not Palembang, that modern maps show a Sungei Malayu flowing into the Batang Hari at precisely the point of the ancient ruins). Other than this the Sejarah Melayu uses the term Melayu sparingly, in most cases as an adjective for kings (raja-raja Melayu) or for custom (adat Melayu), or to indicate the line of royal descent from Bukit Siguntang. (12) When Melaka is shown in conflict with Siam, Majapahit and other states, their opponents are orang Siam (Siam people) and orang Jawa, but the home team is usually orang Melaka. Once Melaka is firmly established as a Muslim kingdom, however, the term orang Melayu begins to appear as interchangeable with Melakans, especially in describing the

cultural preferences of the Melakans as against these foreigners. (13) When describing the defence of Melaka, the Sejarah Melayu refers as usual to the struggle of the orang Melaka, but when the king is wounded in the hand he strikingly holds up his wound and says, 'Hai, anak Melayu, lihat-lah' (Hey, Malays, look at this).(14) This seems to reinforce the idea that what Brown translates as 'Malays' are seen in the text as the clients (anak) of the raja Melayu. By the end of the Melaka sultanate, it appears, Melayu had become a way of referring to the minority of the Melaka population who had lived there long enough to speak Malay as a first language and to identify with the sultan as his loyal people.

Teori-teori ini bukanlah tidak memiliki asas kukuh untuk diterima pakai. Malahan golongan ini turut menjadikan teks Sejarah Melayu sebagai sumber rujukan penting dalam mengenal "Melayu". Sejarah Melayu memang banyak mengungkapkan sesuatu yang berharga walaupun ia kerap bergelimangan dengan unsur-unsur fantasi dan mitos hingga menjejaskan nilai pensejarahannya. Melayu, walaupun sejarahnya tidak sepanjang bangsa Arab, Cina, Parsi atau India, masih perlu memiliki kesedaran terhadap jati diri. Jangan sampai dikatakan orang "Melayu" cuma tinggal "baju Melayu" atau bahasa persuratan serta pertuturan yang sumbang digunakan (akibat kelalaian sendiri). Dan Melayu bukan muncul dengan kemunculan kesultanan Melaka. Malah kesultanan Pasai-Acheh yang wujud lebih awal dari itu adalah merupakan kesultanan Melayu (kerana mengamalkan Islam). Mungkin tidak keterlaluan jika ditegaskan bahawa pengasingan antara Melayu dengan Melayu Proto ialah pengamalan Islam dalam kehidupan masyarakat yang pada awalnya mengamalkan budaya hindu, animisme dan pelbagai unsur jahiliah lainnya. Representasi Islam sebagai prinsip asas memperlengkapkan definisi Melayu sebagai Melayu. Dengan hujahan ini maka apa-apa yang selain dari lingkungan ini mungkin secara umumnya disebut sebagai masyarakat Nusantara (yang semestinya pelbagai) yang kebetulan wujud dan berkembang-biak di rantau itu. Kekuatan dan kebangkitan "Melayu" itu sendiri berakar-umbi pada agama Islam yang berkembang di rantau ini. "Alam Melayu" atau "Masyarakat Malaysia" yang digunakan silih berganti dengan Nusantara pada amnya adalah subjek yang serupa. Beda cuma pada bunyi dan ejaannya sahaja. Perkembangan Islam yang merentasi dunia sebelah sini telah menamatkan dominasi empayarempayar hinduisme Srivijaya, Gangganegara dan Singasari. Pun begitu, budaya-budaya hindu, buddisme dan animisme yang datang lebih awal masih mengental pada sesetengah suku-kaum yang mengakibatkan corak budaya Melayu di peringkat awal berbaur dengan unsur-unsur tahyul, mistik dan non-Islamik. Perkara ini jelas tergambar dalam teks Sejarah Melayu. Hanya sesudah merdeka kita berpeluang menilai semula mutu budaya dan konsep Melayu yang cuba dibangunkan kembali. Agak malang bagi masyarakat Melayu di Filipina. Serangan aqidah yang ditaja oleh penjajah Sepanyol telah samasekali merombak empayar Melayu Islam di sana dan menukar mereka menjadi kaum nasrani. Ini merupakan suatu tragedi yang amat menyayat hati. Kecuali segelintir kelompok Islam warisan kesultanan di selatan Mindanao, hampir keseluruhan kepulauan bahagia timur dan utara negara tersebut telah berjaya dikristiankan oleh Sepanyol dan diperkukuhkan oleh Amerika Syarikat sebelum memerdekakan negara tersebut sebagai negara nasrani (walaupun pada asalnya ia sebahagian dari Alam Melayu). Serangan demi serangan yang silih berganti dari para penjajah telah secara tidak langsung meluntur gagasan budaya Melayu Islam yang tulin. Kristianiti bukan sekadar mendarat di Filipina, malah sebahagian besar kepulauan Indonesia. Lantaran itu, budaya Melayu berhadapan bukan sekadar unsur-unsur mistik hindu-buddha, malah budaya nasrani turut menggentingkan situasi. Kristianiti sehingga kini telah berjaya menyelinap dalam masyarakat Melayu Malaysia yang mensasarkan golongan muda terutamanya profesional dan terpelajar. Gerakan "Sister In Islam" contohnya amat sulit hinggakan ramai yang terpengaruh dengan konsep liberal-sekular yang cuba ditaja dan ditanamnya dalam jiwa masyarakat Melayu yang kian luntur aqidahnya. Dalam situasi dimana budaya Melayu semakin suram, kabur dan terumbang-ambing dilanda gelombang modenisme yang berselaput hedoisme serta pelbagai budaya sesat, kekuatan untuk survival terletak didada setiap individu yang masih mengakui dirinya sebagai Melayu dan tegar

berpegang teguh kepada epistemologi Islam. Bagaimanakah ini bisa dicapai kalau masyarakat enggan mendalami konsep budaya Islam itu sendiri? Perlu diingat iaitu budaya Islam bukan bermaksud budaya Arab, Farsi, Andalusia atau mana-mana budaya yang berasal dari Timur Tengah. Konsep budaya Islam itu sendiri perlu difahami secara jitu. Jangan sampai kita beranggapan sesuatu yang berbentuk serban itu ialah Islam. Sesetengah kaum di India memakai songkok tetapi mereka beragama hindu dan penyembah berhala. Kaum Sikh memakai serban tetapi mereka memuja Guru Nanak. Orang yahudi memakai kupiah tetapi mereka merupakan bangsa yang paling menderhaka kepada Allah Taala sebagaimana dijelaskan dalam Al Quran. Jadi, apakah asas budaya Islam yang wajar diintergrasi dan diamalkan sebagai budaya Melayu? Amalan-amalan yang dianggap seni-budaya seperti tarian-tarian, fesyen berpakaian, nyanyiannyanyian serta peralatan musik yang mengiringi belum tentu menggambarkan budaya sejati bangsa Melayu. Demikian juga genre-genre sastera klasik dan modern yang diajarkan di sekolah atau universiti - mungkin hanya "Melayu" pada bahasanya sahaja. Kesusasteraan klasik khususnya, pengaruh-pengaruh Arab, Farsi, Sanskrit serta hindu amat jelas. Unsur-unsur mistik, mitos dan lagenda memang padat. Dan, kesusasteraan Melayu modern juga tidak kurang hebatnya. Penulispenulis modern banyak menceduk gaya serta unsur-unsur dari barat terutama dalam penggunaan perkataan dan ekspresi. Sastera Melayu Indonesia misalnya padat dengan penggunaan istilah-istilah Belanda selain Inggeris. Jadi, apa itu kesusasteraan Melayu tulin? Dan, apa itu seni dan budaya Melayu sejati? Apakah Melayu memang memiliki seni-budayanya sendiri? Atau, selama ini "budayawan" atau "seniman" dari pelbagai lapisan generasi telah menciplak seni dan budaya orang lain? Dan, adakah perilaku "menciplak" itu baik dan mulia untuk dijadikan amalan hidup? Atau, ia sekadar menggambarkan sikap malas serta sambil-lewa kita terhadap realiti bangsa ini? Adakah kita akan meneruskan perangai "take for granted" generasi terdahulu terhadap persoalan seni dan budaya? Atau kita akan meneruskan mentaliti "copy and paste" atau "cut and paste" yang telah pun diwujudkan wadahnya oleh orang-orang terdahulu?

Alat Muzik dan Lagu dalam Muzik Mek Mulung [ Musical instruments and songs in Mek Mulung music]
Toh, Lai Chee, (2006) Alat Muzik dan Lagu dalam Muzik Mek Mulung [ Musical instruments and songs in Mek Mulung music]. Wacana Seni (Journal of Arts Discourse), 5 . pp. 69-115. ISSN 1985-8418 Full text not available from this repository. Official URL: http://www.usm.my/art/images/WACANA%20SENI%20JOURNAL%20OF%20ARTS%20DISCOURSE/JOURNAL_5 %20PDF/ALAT%20MUZIK%20DAN%20LAGU%20DLM%20MUZIK%20MAK%20YONG.pdf

Affiliations
Institut Perguruan Persekutuan, Pulau Pinang.

Abstract
Mek Mulung ialah sejenis teater rakyat yang merangkumi dialog,naratif, lakonan, tarian, nyanyian dan muzik instrumental. Menurut ahli-ahli teater Mek Mulung, seni ini berasal dari Ligor, Siam. Kini, persembahan Mek Mulung dimainkan oeh sekumpulan penduduk yang bermastautin di perkampungan Kampung baru Wang Tepus, Jitra di bahagianutara Kedah darul Aman. Item Type: Journal

Keywords: Folk teater, folk drama, Mek Mulung, Kedah, Malaysia Subjects: ID Code: N Architecture, Fine Arts, Performing Arts 9378

1. Ahmad bin Long. 1976. Mek Mulung. Kedah dari segi Sejarah. Alor Setar: Persatuan Sejarah Malaysia,

Cawangan Kedah.

1. Ahmad bin Lon

2. Brandon, J.R. 1967.Theatre in Southeast Asia. Cambridge: Harvard University Press.

2. Brandon, J.R. 1

3. Brandon, J.R. 1971. The Performing Arts in Asia. Paris: UNESCO.

3. Brandon, J.R. 1

4. Brandon, J.R. 1993.The Cambridge Guide to Asia Theatre. Cambridge: Cambridge University Press.

4. Brandon, J.R. 1

5. Becker, J.1968. Percussive Patterns in the Music of Mainland Southeast Asia. Journal of Ethnomology, 12: 177-

178.

5. Becker, J.1968

6. Becker, J. 1979. Time and Tune in Java. The Imagination of Reality. Essays in Southeast Asian Coherence

Systems. New Jersey: Ablex.

6. Becker, J. 1979

7. Becker, J. 1980. Traditional Musicin Modern Java. Honolulu: The University Press of Hawaii.
7. Becker, J. 1980

8. Ghulam Sarwar. 1976. The Kelantan Mak Yong Dance Theatre: A Study of Performance Structure. Disertasi

Ph.D., University of Hawaii.

8. Ghulam Sarw a

9. Kementerian Kebudayaan, Belia dan Sukan. 1981. Mek Mulung. Siri Mengenal Budaya, Bil. 9. Kuala Lumpur:

Utusan Printcorp Sdn. Bhd.

9. Kementerian K

10. Ku Zam Zam Ku Idris. 1978. Muzik Melayu Tradisional di Kedah Tua: Ensembel Wayang Kulit, Mek Mulung dan gendang Keling dengan Tumpuan pada Alat-Alat, Pemuzik dan Fungsi. Tesis M.A. Universiti Malaya.

10. Ku Zam Zam

11. Ku Zam Zam Ku Idris. 1979. Musical Ensembles of Northen Kedah dalam Asmah Hj. Omar (ed.).Essays on Linquistic, Cultural & Sosio-Economic Aspects of the Malaysian State of Kedah Darul Aman. Kuala Lumpur:

Universiti Malaya.

11. Ku Zam Zam

12. Ku Zam Zam Ku Idris. 1983. Alat-Alat Muzik dalam Ensembel Wayang Kulit, Mek Mulung dan Gendang Keling di Kedah Utara dalam Mohd. Taib Osman dan Wan kadir (ed.). Kajian Bahasa dan Masyarakat di Malaysia. Kuala

Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

12. Ku Zam Zam

13. Lord, A.B. 1960. The Singer of Tales. London: Harvard University Press.

13. Lord, A.B. 19

14. Malm, P.M. 1974. The Music of the Malaysian Mak Yong dalam Mohd. taib Osman (ed.). Traditional Drama

and Music of Southest Asia. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

14. Malm, P.M. 19

15. Matusky, P. 1980. Music in the Malay Shadow Puppet Theatre. Disertasi Ph.D. University of Michigan.

15. Matusky, P. 1

16. Matusky, P. 1993. Malaysian Shadow Play and Music: Contuity of an Oral Tradition. Kuala Lumpur: Oxford

University Press.

16. Matusky, P. 1

17. Matusky, P. dan Tan, S.B. 1997. Muzik Malaysia: Tradisi Klasik, Rakyat dan Sinkretik. Penang & Kuala

Lumpur: The Asian Centre, Kementerian Kebudayaan, Kesenian dan Pelancongan Malaysia.
17. Matusky, P. d

18. Merriam, A. 1964. The Anthropology of Music. USA: Northwestern University Press.
18. Merriam, A. 1

19. Mohd. Ghouse Nasarrudin. 1979. Dance and Music of the Desa Performing Arts of Malaysia. Disertasi Ph.D.

University of Hawaii.

19. Mohd. Ghous

20. Mohd. Taib Osman. 1989. Malay Folk Beliefs. Kuala Lumpur. Dewan Bahasa dan Pustaka.
20. Mohd. Taib Os

21. Nettl, B. 1964. theory and Method in Ethnomusicology. New York: The Free Press.
21. Nettl, B. 1964

22. Omar Abdullah. 1986. Mek Mulung: Sebuah Persembahan Tradisional Kedah. Intisari KebudayaanMelayu

Kedah. Kedah: Majlis Kebudayaan Negeri Kedah.

22. Omar Abdulla

23. Sachs, C. 1940. The History of Musical Instuments. New York: W.W. Norton Inc.
23. Sachs, C. 194

24. Tan Sooi Beng. 1993. Bangsawan: A Social and Stylistic history of popular Malay pera. Singapore: Oxford

University Press.

24. Tan Sooi Ben

[Rakaman Video] 1. Mek Mulung Negeri Kedah. Kedah: Muzium Negeri Kedah.
[Rakaman Video]

2. Persembahan Mek Mulung. Kedah: Pejabat Kebudayaan dan Seni.

2. Persembahan M

[Temu Bual] 1. Saad Taib (Pak Saad) ditemu bual oleh penulis. Ketua Kumpulan Mek Mulung, Perkampungan

Wang Tepus, Jitra, Kedah.

[Temu Bual] 1. Sa

2. Salleh Embut (Pak Salleh) ditemu bual oleh penulis. Tokoh Mek mulung, Perkampungan Wang Tepus, Jitra,

Kedah.

2. Salleh Embut (P

Karangan: Budaya Pelbagai Kaum

[Karangan sumbangan : Hasmah Yusuf, Semester 3, PBMP, Fakulti Pengajian Pendidikan, UPM] Negara kita kaya dengan kebudayaan pelbagai kaum. Namun demikian generasi muda semakin melupakan kebudayaan yang kita warisi sejak zaman berzaman. Bincangkan langkah-langkah yang wajar diambil untuk mengekalkan kebudayaan pelbagai kaum di negara kita. Malaysia merupakan sebuah negara yang terdiri daripada rakyatnya yang berbilang kaum. Kaum-kaum utama yang terdapat di negara ini ialah Melayu, Cina dan India disamping kaum kaum yang terdapat di Sabah dan Sarawak seperti kaum Dusun, Murut, Bajau, Kadazan, Iban, Dayak dan sebagainya. Setiap kaum yang terdapat di Malaysia ini mempunyai budaya masing-masing yang telah diamalkan sejak zaman dahulu sehingga sekarang. Budaya yang diamalkan dan diwarisi sama ada dari aspek kesenian, bahasa, adat resam,muzik, agama, kepercayaan mahupun undang-undang mempunyai keunikannya yang tersendiri bagi setiap kaum. Oleh yang demikian, usaha-usaha perlu dilakukan oleh semua pihak agar tradisi kebudayaan dalam semua kaum tidak lenyap dari kehidupan masyarakat sekarang ekoran daripada arus pemodenan yang semakin berleluasa. Terdapat pelbagai cara atau usaha yang boleh dilakukan oleh semua pihak untuk terus mengekalkan sesuatu budaya yang diamalkan antaranya ialah dari pihak diri seseorang itu sendiri. Seseorang individu itu meminkan peranan yang amat penting dalam mengekalkan sesuatu kebudayaaan kerana tanpa tindakan daripada individu, pelbagai usaha yang dijalankan tidak akan berhasil. Seseorang individu dalam setiap kaum itu haruslah mempunyai keinginan yang tinggi untuk meneruskan budaya yang terdapat dalam bangsa mereka itu sendiri supaya kebudayaan itu dapat terus dikekalkan, sebagai contohnya anakanak muda dalam kaum Melayu seharusnya membuka mata mereka untuk belajar tentang tarian Melayu seperti Tarian Zapin, Tarian Ulik Mayang, Tarian Joget, Dikir Barat, dan sebaginya. Selain dari segi kesenian, adat resam juga tidak dilupakan kerana dalam masyarakat Melayu terdapat adat sebelum perkahwinan yang masih diamalkan seperti adat merisik, meminang dan barkahwin. Walau bagaimanpun, terdapat sesetangah masyarakat melayu yang telah mengabaikannya ekoran arus pemodenan. Oleh itu, setiap individu haruslah memainkan peranan untuk terus mengekalkan setiap budaya dalam kaum mereka.

Selain dari diri individu itu sendiri, pihak sekolah juga memainkan peranan yang penting untuk meneruskan aktiviti kebudayaan dalam semua kaum di Malaysia. Pihak sekolah boleh mewujudkan persatuan atau kelab yang berkaitan dengan kebudayaan yang terdapat dalam sesuatu kaum. Sekolah memainkan peranan yang agak penting kerana menjadi rumah kedua kepada golongan kanak-kanak dan remaja selepas rumah mereka dan banyak masa yang akan dihabiskan oleh golongan ini di sekolah. Oleh itu, dengan adanya persatuan atau kelab yang berkaitan dengan aktiviti kebudayaan dan kesenian bagi setiap bangsa, pasti akan dapat menggalakkan pelajar terutamanya sewaktu mereka masih muda ini untuk terus melibatkan diri dan mewarisi sesuatu aktiviti kebudayaan. Pihak sekolah bolehlah mewujudkan kelab seperti Kelab Tarian Melayu, Tarian Cina, Tarian India, Kelab Mencanting Batik dan sebagainya. Kesemuanya haruslah mengenai budaya setiap kaum di malaysia. Disamping itu, keadaan ini juga dapat menggalakkan pelajar untuk mempelajari budaya kaum-kaum yang berlainan dan kaum sendiri. Oleh itu, pihak sekolah haruslah memainkan peranan yang sewajarnya supaya dapat menanam sikap cintakan budaya Malaysia dalam diri para pelajar sejak mereka masih muda lagi. Pelbagai usaha juga boleh dilakukan oleh pihak kerajaan untuk mengekalkan tradisi kaumkaum di Malaysia. Kerajaan khususnya Kementerian Penerangan, Komunikasi dan Kebudayaan Malaysia bertanggungjawab untuk mengadakan aktiviti kebudayaan rakyat Malaysia sekurang-kurangnya sekali dalam setahun untuk memdedahkan kepada rakyat tentang keunikan budaya yang terdapat di Malaysia. Pesta Kebudayaan dan Kesenian boleh diadakan di peringkat negeri, negara mahupun antarabangsa untuk menunjukkan pelbagai aktiviti kebudayaan yang terdapat di Malaysia yang meliputi tarian, muzik, makanan, pakaian dan sebaginya. Selain itu, kerajaan juga boleh mengadakan rumah terbuka secara besar-basaran bagi setiap parayaan yang di sambut di Malaysia seperti Perayaan Hari Raya Aidilfitri atau Aidiladha, Tahun Baru Cina, Hari Deepavali, Hari Gawai, dan sebagainya. Aktiviti seperti ini akan dapat mengeratkan rakyat malaysia tanpa mengira kaum apabila semua kaum disatukan di bawah satu bumbung. Oleh itu, jelaslah bahawa peranan kerajaan amat penting dalam usaha untuk mengekalkan budaya rakyat Malaysia dalam pelbagai aspek sama ada di peringkat negeri, negara mahupun antarabangsa. Usaha lain yang boleh dilakukan ialah dengan mengadakan kempen-kempen untuk menggalakkan masyarakat untuk terus memartabatkan budaya masing-masing sama ada dalam negara mahupun sehingga ke luar negara. Kempen-kempen yang diadakan oleh pihak swasta mahupun pihak kerajaan akan dapat menyedarkan masyarakat betapa pentingnya usaha untuk mengekalkan budaya yang masih diamalkan oleh setiap kaum di Malaysia. Kempen-kempen yang akan dilakukan haruslah dibuat secara berterusan supaya tidak jadi seperti hangat-hangat tahi ayam sahaja. Contoh kempen yang boleh dilakukan ialah Bersama Kita Mengekalkan Budaya Kita atau Budaya Melambangkan Bangsa. Selain itu, pihak-pihak sasterawan juga boleh menyumbang tenaga dengan mengadakan majlis pembacaan puisi-puisi yang berkaitan kebudayaan Melayu, Cina dan India mahupun menulis puisi-puisi yang indah mengenai kepentingan dan keunikan kebudayaan Malaysia. Semua pihak boleh mendapat kerjasama daripada media cetak atau elektronik untuk menjayakan lagi kempen-kempen yang akan dijalankan. Kesimpulannya, budaya yang masih diamalkan oleh semua kaum yang terdapat di Malaysia perlulah dihargai dan diwarisi kerana ia merupakan sebuah tradisi yang unik yang tidak terdapat dalam kaum-kaum yang lain. Kesemua budaya yang terdapat dalam masyarakat Malaysia sama ada dari segi kesenian, muzik, adat resam, kepercayaan, bahasa dan

sebagainya haruslah dikekalkan untuk generasi yang akan datang supaya generasi baru juga turut mengetahui budaya yang telah diamalkan oleh nenek moyang mereka. Oleh hal yang demikian, peranan semua pihak amatlah diperlukan supaya segala usaha yang akan dilakukan akan membuahkan hasil yang lumayan dan menguntungkan semua pihak.